بهار خودمونی ( به گویش فداغ)
شعر از : ولی الله منصوری
.........................................................................................
که اگو خلوت ته گوشه کناری نخشن
وگپ خش خلدوی ناز نگاری نخشن
پنجه ته پنجه و یک دستیت ا دور کمرش
سرش الی سنت و حس خماری نخشن
عشق بازی و جوونی چون دوره ی بچگی
که اگو ته بچگی ترکه سواری نخشن
برون شر شر و صحراو ا ته جی اشت و گلی
دید سرمو و تش و خورگ و بخاری نخشن
دو سه تا دوست قدیمی شستویی دور یکی
خاطره نقل وتی و یادگاری̨ نخشن
دل اگه خش به خش ان فصل بهار اشتو ا دور
که اگو شستو پس پیکان باری نخشن
دیسی مجبوس بدنگون به و مشتی ترشو
موکسی دوریه زرسایه ی کناری نخشن
نیدون از سادگی و لطف دهات اونکه اگو
خلدوی سیب و تمات از پی گاری نخشن
لیتک و رنگینک و تفتون و مهوی خومونی
شه حروم هرکه بگو مسقطی لاری نخشن
دگه داو اوشک و خروف کل و پنیرو کار ابه
دل شه یه کارادوزوی گو بیقراری نخشن
چدون از بوی خش بروز تل هر که بگو
و زبون اچمی شعر بهاری نخشن
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و یکم آبان ۱۳۹۹ ساعت 18:27 توسط عنایت الله نامور |
گپ و لپ...
ما را در سایت گپ و لپ دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 2gapolap7 بازدید : 96 تاريخ : شنبه 10 ارديبهشت 1401 ساعت: 4:50